غلامحسین محسنی اژه‌ای، سخنگوی قوه
قضائیه، کانون نویسندگان ایران را تهدید به «برخورد قانونی» کرد. به گفته اژه‌ای
چنانچه کانون نویسندگان در زمانی که برای آن محدودیت ایجاد شده، فعالیت‌هایش را از
سر بگیرد، دادستان با آن برخورد قضائی خواهد کرد.
این تهدیدات نخستین واکنش اعلام شده ی ی قوه ی قضائیه به برگزاری مجمع عمومی کانون
نویسندگان ایران محسوب می شود.به گزارش وب سایت رادیو زمانه، در شصت و هشتمین نشست خبری قوه قضائیه، غلامحسین محسنی اژه‌ای در واکنش به برگزاری مجمع عمومی کانون نویسندگان گفت: «هر نهادی که به حکم قانون تأسیس و یا برای آن محدودیتی ایجاد شود، چنانچه در زمانی که محدودیت ادامه دارد خلاف آن عمل کند دادستان نسبت به آن معترض می‌شود و جلوی آن را خواهد گرفت. برخی از محرومیت‌ها ابدی است و چنانچه افراد نسبت به این محرومیت بی‌توجهی کنند حتماً جلوی آن گرفته خواهد شد.»
او گفت: «در رابطه با کانون نویسندگان اطلاع کافی ندارم که محرومیت آن‌ها زمان‌دار بوده است یا خیر. »
جمعه ۷ شهریور ماه، پس از ۱۲ سال، مجمع عمومی کانون نویسندگان ایران در مکانی خصوصی، در حیاط یک مجتمع مسکونی در تهران برگزار شد. عده زیادی از اعضای کانون نویسندگان ایران از سراسر ایران در این مجمع حضور داشتند و کانون انتخابات هیأت دبیران را برگزار کرد.
در این انتخابات، رضا خندان مهابادی، حسن اصغری، علی اشرف درویشیان، مهدی غبرایی و بکتاش آبتین به عنوان اعضای اصلی و حافظ موسوی، علی عبداللهی، علی رضا جباری، فانوس بهادروند، حمید یزدان‌پناه به عنوان اعضای علی‌البدل هیأت دبیران کانون نویسندگان ایران انتخاب شدند.
غلامحسین محسنی اژه‌ای، سخنگوی قوه قضائیه در نشست خبری، دوشنبه ۱۰ شهریور ماه خبر داده است که قاضی می‌بایست حد محدودیت فعالیت کانون نویسندگان را بررسی کند. به گفته اژه‌ای اگر کانون به کلی منحل شده باشد، تحت عنوان «کانون نویسندگان ایران» اجازه فعالیت ندارد.
پیش از این در ۱۹بهمن ماه ۹۲ سید عباس صالحی، معاون فرهنگی وزارت ارشاد خواهان تجدید نظر در اساسنامه کانون نویسندگان شده و گفته بود اگر کانون «پوست‌اندازی» کند، امکان فعالیت قانونی‌اش در ایران وجود دارد.
هنگامی که عطاءالله مهاجرانی در دوره نخست ریاست جمهوری محمد خاتمی، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را به عهده داشت احتمال از سرگیری فعالیت کانون نویسندگان ایران در میان آمد.
دکتر فریبرز رییس‌دانا در این‌زمینه به رادیو زمانه گفته است: «بله، درست است. آقای مهاجرانی وزیر بود و ما به او مراجعه کردیم و جوابی هم نگرفتیم. البته همو بود که به ما اصرار کرده بود کانون را به ثبت برسانیم. همیشه کانون از مذاکرات خصوصی و کانال‌های ارتباطی بیزاربوده است. باید بر اساس حقوق مسلم به صورت حدود روشن و مبتنی بر اصول و حرمت حرکت کرد. هیأت دبیران کانون در سال ۴۱ متنی خطاب به اعضا تهیه کرد و در آن آورد که نمی‌توان با مذاکرات خصوصی و دوستانه با عوامل سانسور و واسطه‌گران این و آن با بنیادهای سانسور مبارزه کرد. اکنون نیز کانون استوار و منطقی بر سر راه و روش خویش ایستاده است.»
پس از آنکه تلاش‌ها برای ثبت کانون نویسندگان ایران به جایی نرسید، فعالیت‌های کانون در سال‌های دهه ۱۳۷۰ اوج گرفت و ماجراهایی مانند مرگ سعیدی سیرجانی در زندان، قتل احمد میرعلایی، احمد تفضلی، مجید شریف، ماجرای فرج سرکوهی، اتوبوس ارمنستان و قتل‌های زنجیره‌ای پیش آمد.
اخیرا به دنبال برگزاری مجمع عمومی کانون نویسندگان ایران، مقامات امنیتی در خبری که در خبرگزاری مهر منتشر شد، کانون نویسندگان ایران را به هواداری از مجاهدین خلق و حمایت از «آشوبگران» متهم کرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر