ناخنگیران / شعر به دو زبان فارسی و انگلیسی / مجید نفیسی

ناخن‎هایم را می‎گیرم
خُرده‎های آن را
در پاشنه‎ی در می‎ریزم
و از خانه بیرون می‎زنم.

ناخُنگیران
به یاد خانم جان

ناخن‎هایم را می‎گیرم
خُرده‎های آن را
در پاشنه‎ی در می‎ریزم
و از خانه بیرون می‎زنم.

در بازگشت
بیست سروِ جوان
در آستانه‎ی در رُسته‎اند
و مادر بزرگ با گیسوی حنایی
و همان خال سیاه بر پیشانی
به کنار پنجره می‎آید
و لبخندزنان به من میگوید:
"نگفتم خُرده ناخن‎هایت سبز می‎شوند
و راهِ خانه را بر دجال می بندند؟"

آیا امروز
روزِ ناخنگیران است
یا صورِ اسرافیل؟

تبعیدیان به زادگاه خود بازگشته‎اند
مردگان به زندگان پیوسته‎اند
و پسری که می‎گذاشت مادر بزرگ
ناخن‎هایش را بگیرد
به بهشتِ سرسبز خود بازگشته است.

۲۸ مه ۱۹۹۹

Nail Clipping Day

In Memory of Khanom Jan

I clip my nails

Pour their trimmings

Over the threshold

And leave my house.

When I return

Twenty young cypresses

Have sprung up at the doorway

And Grandma with hennaed hair

And the same black mole on forehead

Comes to the window

/and tells me with a smile:

“Did I not tell you

Your nail trimmings will grow

And block your doorway to the Antichrist?”

Is today a day for nail clipping

Or the angel of trumpet for resurrection?

The exile have returned home

The dead have joined the living

And the boy who let Grandma

Clipped his fingernails

Has returned to his green paradise.

Majid Naficy

May 28, 1999