در اواخر نوامبر هرسال، برنامۀ سالانۀ بنیاد ژاله اصفهانی، بصورت یک رسم، در جامعۀ ایرانی
لندن، برگزار می شود و افراد زیادی را به تالار برونای مدرسۀ مطالعات شرقی و آفریقایی
دانشگاه لندن جلب می‌کند.
طبق روال ۷ سال گذشته امسال نیز ناهید
افضلی برنامه را با خوشرویی وصمیمیت خاص خود افتتاح و از حضور و حمایت
تماشاگران سپاسگزاری کرد. سپس شعر “شکوه شادمانه” با صدای گرم ژاله اصفهانی در
تالار طنین انداخت که یادآور تداوم حضور شاعرِ امید و شادی در زندگیِ همه
علاقمندانِ این شاعر با وجود سپری شدن هفت سال از درگذشت‌اش بود.
به دنبال “شکوه شادمانه” و در کنتراست شدید
با پیام امید و شادی نهفته در آن، مانند سال‌های پیش نوبت به نمایش کلیپی
شامل از دست رفتگانِ عرصه هنر و ادبیات در سال گذشته رسید. این کلیپ تشکیل شده است
از عکس‌های هنرمندان، ادیبان ایرانی و فارسی‌زبان و ایران‌دوستان با زیرنویسِ
عنوان تخصصی و تاریخ تولد و درگذشت آنها. در عین حال موسیقی نه چندان سنگین
این کلیپ از غم فقدان می‌کاست اگر چه به نظر می‌رسید امسال این لیست کمی بلندتر از
گذشته شده و حتی شمار کسانی که در سنین پایین‌تردرگذشته بودند، نسبت به سال‌های
قبل بیشتر بود.
آنگاه نوبت به شرح حال یک شخصیت از میان
این درگذشتگان رسید. این قسمت را بیژن پوربهنام، از اعضای هیئت مدیرۀ بنیاد ژاله
اصفهانی، اجرا کرد. پوربهنام گفت امسال انتخاب یک نفر در میان خیل بزرگانی که سال
گذشته ما را ترک کرده‌اند، کاری به راستی دشوار بود. اشارۀ پوربهنام به مرگ سیمین
بهبهانی و رضا مرزبان و دیگران بود. با توجه به برگزاری یک برنامۀ ارزنده در لندن
برای غزل‌بانوی شعرفارسی، آن هم تنها سه ماه پیش، انتخابِ امسالِ بنیاد، پروفسور
ریچارد فرای شرق‌شناس برجسته و ایران‌شناس شهیر آمریکایی بود. معرفی وی با این
سطور پایان یافت: “فرای دارای تالیفات زیادی در زمینۀ ایران‌شناسی است و از اینها
اغلب به عنوان منابع علمی در بارۀ ایران استفاده می‌شود. آخرین خواستۀ ریچارد فرای
به عنوان بخشی ار وصیت او، این سمبل برجستۀ ایران‌شناسی و ایران‌دوستی، پس ار
هفتاد سال پژوهش دربارۀ تاریخ و فرهنگ ایران دو متر خاک ایران در کنار زاینده رود
اصفهان بود که با جنجال‌هایی از سوی عده‌ای تاریک‌اندیش در ایران متاسفانه تحقق
نیافت و خانوادۀ او سرانجام پس از ۷۳ روز بلاتکلیفی جسد او را سوزاندند. یادش
گرامی و جاوید باد.”
وحید کشاورز، ازبرندگان جایزۀ شعر ژاله
اصفهانی و از اعضای هیئت داوران این جایزه، اجرای بخش دیگر این برنامه را
برعهده گرفت. او با خواندن بخشی از شعر معروف “پل”، شاهکار ایرج جنتی عطایی،
که دیرزمانی است با آوای زیبای گوگوش و موسیقی زنده‌یاد واروژان، در دل میلیون‌ها
ایرانی جای دارد، این قسمت را آغاز کرد.
وحید کشاورز گفت که قسمت شاعران جوان بخش مهم برنامۀ سالانۀ
بنیاد است زیرا که تشویق شاعران جوان یکی از ارکان بنیاد و خواستۀ خود ژالۀ
اصفهانی بوده که بارها بر آن تاکید کرده است. او به اطلاع حاضران رساند که
نفر اول این جایزه با هزینۀ بنیاد به انگلستان دعوت می‌شود هرچند که در مواردی، به
دلیل مشکلات ویزا، آنها نمی‌توانند به این کشور مسافرت کنند. وحید کشاورز سپس از
شعرای جوان، سمیه محمودیان و سهراب سیرت، دعوت کرد که هریک قطعه‌ای از اشعارشان را
بخوانند.
به دنبال شعرخوانی فیلمی کوتاه درباره
اعلام برندگان جایزه شعر ژاله در دوره‌های گذشته و ساختۀ خود وحید کشاورز، به
نمایش درآمد. پس از نمایش فیلم، که حاوی تصاویر چندی ازمجری قسمت بعدی برنامه،
هادی شفیعی، نیز بود امسال هم این یار همیشگی بنیاد ژاله اصفهانی، روی صحنه رفت.
هادی شفیعی ادیب و شاعر، مسئول ومجری قسمت
جایزۀ شعر ژاله در طی ۵ سال گذشته بوده است. هادی شفیعی امسال قبل از اعلام
کاندیداهای جایزه شعر ژاله، نسخۀ کوتاه شدۀ بیانیۀ هیئت داوران را- که درآن
معیارهای انتخاب برترین‌ها از میان شعرای شرکت‌کننده، توضیح داده می‌شود-
برای حاضران خواند.
در این متن آمده است: “هیئت داوران بنیاد ژاله اصفهانی بر اساس معیار
کلاسیک و نوین شعر فارسی با بررسی کلیۀ آثار شرکت‌کنندگان و بافت و ساختار اشعار و
پروراندن مضامین، رعایت قواعد و اصول شعر، پرهیز از تکرار و تقلید، سه نفر برگزیده
را از میان ۱۰ نفراولیه اتنخاب کردند. البته سلیقۀ هیئت داوران هم معیار
قابل توجهی بوده است.”
سپس هادی شفیعی ازدکتر احمد کریمی حکاک،
عضو هیئت داوران جایزه شعر ژاله، دعوت کرد تا برای اعلام برندگان اول تا سوم
روی صحنه بیاید. دکتر کریمی حکاک اسامی برندگان امسال را به ترتیب زیر خواند: نفر
سوم، آرمیتا اعظمی ار تهران؛ نفر دوم، امید گندمی از خرم آباد؛ و نفر اول فهیمه
نظری از بندر عباس.
در ادامه آقای عبدالله شادان، خبرنگار،
نویسنده، محقق که مدتی در دهۀ ۸۰ میلادی رئیس تلویزیون دولتی افغانستان بود به طرح
بحثی در مورد جایگاه شعر فارسی در جامعۀ افغانستان پرداخت. کار ارزنده‌ای که آقای
شادان، که هم اکنون در بی بی سی فارسی مشغول به کار است، انجام داده تهیۀ ۶۲
برنامه در معرفی شعرای پارسی‌گو از رودکی تا شاعران امروز و ارائۀ نمونه‌های کلام
آنهاست. سخنران به ویژه بر نقش مهم شعر پارسی در افشای مبلغان خرافات و زهدفروشان
در طی قرون گذشته تأکید داشت.
در بخش هنری، ناهید نعیمی برنامه‌ای شامل
بازگویی نمایشی درباره ملاقات‌های او با ژاله اصفهانی و اجرای یک ترانه با صدای
دلنشین خودش بود. با وجود مشکل صدا در سالن، نعیمی توانست برنامه‌اش را به خوبی
اجرا کند.
حضور ایرج جنتی عطایی شاعر و ترانه‌سرا و
خواندن برخی از آثارش در این برنامه جلوه بیشتری به آن بخشید. خوشبختانه مشکل صدا
نیز در همان اوایل شعرخوانی جنتی عطایی رفع شد.
در بخش بعدی، گروه تئاتر نوشین، با ضرب
دکتر مصطفی شمس و نقالی رضا بهرنگ، بخش‌هایی از داستان رستم و اسفندیار را با
برداشتی نوین و با اجرایی نوین و روان ارائه دادند که بسیار مورد توجه حاضران قرار
گرفت.
گروه چکاوک، متشکل از دو نوازنده زن و یک
خواننده زن، با اجرای قطعاتی ازموسیقی ایرانی به برنامه سال ۲۰۱۴ بنیاد ژاله
اصفهانی پایان بخشید.
برگرفته از:
کیهان آنلاین – ۱۹ آذر ۹۳ –
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر