با عاشقان مهربان باش! شعر به دو زبان فارسی و انگلیسی / مجید نفیسی

از آن جهانِ بی کران
این جفتِ عاشقِ بی خانه را
تنها نیمکتِ اتوبوسی مانده است
با گفتگویی بی پایان.

با عاشقان مهربان باش! 

از آن جهانِ بی کران
این جفتِ عاشقِ بی خانه را
تنها نیمکتِ اتوبوسی مانده است
با گفتگویی بی پایان.

ای آنکه در خلوتِ خوابگاهت
از جا برمی خیزی
و پنجره را برهم می کوبی
تا پچپچه شان را خاموش کنی
با عاشقان مهربان باش!

تو هم یک روز
بر این نیمکت خواهی نشست
تا اتوبوس از راه برسد
دهانه ی آن گشوده شود
و بانگی برآید که "ای خواجه!
وقتِ رفتن است."

مجید نفیسی
۲ اوت ۲۰۱۵

Be Gentle with Lovers! 

From that boundless world

There remains only a bus bench

For this homeless loving couple

Who talks endlessly.

Oh, you who get  up

In the privacy of your bedroom

And slam the window

To silence their chatter,

Be gentle with lovers!

One day you too

Will wait on that bench

For the bus to arrive.

Its mouth will open

And a voice will call out:

“Sir! It’s time to go.”

Majid Naficy

August 2, 2015