چند روزی است آسمان
نفس تنگیاش را
از یاد برده است،
تو باد میشوی
به پیراهنم روی طناب، میوزی
چند روزی است آسمان
نفس تنگیاش را
از یاد برده است،
تو باد میشوی
به پیراهنم روی طناب، میوزی
شعرهای عاشقانهام را
از توی جیبهایم
فوت میکنی توی هوا
زمستان چه عاشق میشود وقتی
شالم
را به باد میدهی.
برگرفته از مجموعه شعر این قلب، معمولی نمیزند، فریبا صدیقیم، انتشارات
مروارید، چاپ اول، زمستان 1391
۳ نظر:
Beatiful poem! Full of original images and wonderfully lyrical! Bravo!
مرسی پرتو جان از انتخابت.
ممنون از تو فریبا جان که سُرایندۀ این شعری. بگذار زمستان را در آرزوی روزهای خوب، با عشق شروع کنیم.
ارسال یک نظر