پیوند سرای نویسندگان، شاعران و هنرمندان سکولار دمکرات ایران

پیوند سرای نویسندگان، شاعران و هنرمندان سکولار دمکرات ایران

۱۳۹۳ مهر ۱۵, سه‌شنبه

نادر / شعر / افشین بابازاده

نادر را مى خوانم
كه تاريخ دوباره صدايت مى زند
تا براى خوش گذرانى هم كه شده
              به شكار پلنگ بروى
با تكيه به ديوار سيمانى و زخمى 
    به چكمه هاى نظامى مى گويم
               پاى نادر را پيدا كنيد  
                     بپوشانيدش
   به من بگو
       قطار كى می رسد
             تا در ايستگاه 
             شايد مردم به پيشوازش بروند
او ميتواند سد شوشترها و شهرها بسازد
به نادر مى گويم زمانه فرقى نكرده
قرن بيست و يكم  
        همان آش و همان كاسۀ زمانۀ خودت شده . 
  
بيرون ايستگاه
       همين مردم  
براى نادر چادر بنا مى كنند 
          ماه تمام بروى سرِ نادر 
                        خواهد تابيد 
از نادر مى خواهند  
       بالاى تانك به ايستد 
              و بگويد 
        نادر آمد 
       برويد زندگى كنيد 
             عاشق بشويد  

آلبرتو گفت   
           فرانكو دشمن پدربزرگم بود
          نادر كيست
          گفتم 
         او هيچ شباهتى به فرانكو ندارد
         اما ديكتاتور هست 

هیچ نظری موجود نیست: