در اين نوشخانه
كه تنهايى پنهان شده
قال و قيل مست
روى ميزها و
صندلى
ها
پراكنده
از روى
هواى آبجو مى گذرد
دو شعر از افشین بابازاده
1
در اين نوشخانه
كه تنهايى پنهان شده
قال و قيل مست
روى ميزها و
صندلى ها
پراكنده
از روى هواى آبجو مى گذرد
مى فروش
دست گذاشته روى
گلوگاه بشكه
در چشمان من خيره :
اين بشكه را در كدام شعرت بريزم.
آبجوى سياه را پر مى كند
مى
نوشم
تا مستى تلخش را بنويسم
نوشخانه
مى خواهد تمام
شعرها سر بكشد
من هم مى دانم
كه آبجويى بهتر در شعرى ريخته شده
آه
نوشخانه اش را به من نشان بده
2
روزنامه راباز كرد
تا خيالش ورق بخورد
همين يك خبر
يا آن خبر
كار را راحت كرده بود
بطرىِ خالى
در خلاصه بىخبرى
بود
اين تنها روزنامه نوشخانه است
خبرها را خواند
خبرى مست در صفحهاى
به راه افتاد
سوت قطارهاى بىخبر
كشيده مىشد
قطار او يك ساعت دير كرده بود
سكويى صف كشيده از مسافران بىخبر
در خيالات سايه آبجو كف مىكند:
كه امروز هيچ چيز
ديروز هيچ چيز
پَرىروز
همه چيز براى هيچ چيز
خيالش ورق مىخورد
بطرى آبجو
خبرهايى را مىبيند
قطار نمىرسد
خبرها تاخير دارند
كنجكاوى را سَر مىكشد
ديرترين خبر
مستىاش
را گروگان مىگيرد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر