در
این خانه شمشیری ست
که پدر یادگار دوره ی باستان میداند.
من آن را در خلوت خدایی حوضخانه دیدم
و پنداشتم که نقش بی آزاری ست
بر پرچم سبزِ خوشرنگِ الله.
که پدر یادگار دوره ی باستان میداند.
من آن را در خلوت خدایی حوضخانه دیدم
و پنداشتم که نقش بی آزاری ست
بر پرچم سبزِ خوشرنگِ الله.
شمشیر در حوضخانه
/ مجید نفیسی
در این خانه
شمشیری ست
که پدر یادگار دوره ی باستان میداند.
من آن را در خلوت خدایی حوضخانه دیدم
و پنداشتم که نقش بی آزاری ست
بر پرچم سبزِ خوشرنگِ الله.
که پدر یادگار دوره ی باستان میداند.
من آن را در خلوت خدایی حوضخانه دیدم
و پنداشتم که نقش بی آزاری ست
بر پرچم سبزِ خوشرنگِ الله.
یک غروب به وقت
افطار
به حوضخانه رفتیم.
شبِ "قدر" بود.
فواره ی کوچک با خود نجوا می کرد.
پدر در کنار آبنما وضو ساخت
و رو به قبله ایستاد
و من به سوی سماور جوشان،
بشقاب رنگینك و دیسِ سبزی و نان.
به حوضخانه رفتیم.
شبِ "قدر" بود.
فواره ی کوچک با خود نجوا می کرد.
پدر در کنار آبنما وضو ساخت
و رو به قبله ایستاد
و من به سوی سماور جوشان،
بشقاب رنگینك و دیسِ سبزی و نان.
از قنداغی که از
لبهای خشکیده اش فرو می رفت
هُرمِ خدایی به هوا می خاست
و از زمزمه ی دلنشینِ کتاب دعایش
نویدِ یکرنگیِ دلخستگان.
از ریاضتِ تن، چشمهایش می درخشید
و به هر چیز که می نگریست
آن را مجذوب خود می کرد.
ایستادم و به این همه زیبایی رکوع کردم.
اگر راز و نیاز من آن شب پذیرفته می شد
جز این سفره ی گسترده ی شادکامی
چه آرزویی در دل داشتم؟
پس بی اختیار سر به دامانش گذاشتم
و در رویای بهشتی خود به خواب رفتم.
هُرمِ خدایی به هوا می خاست
و از زمزمه ی دلنشینِ کتاب دعایش
نویدِ یکرنگیِ دلخستگان.
از ریاضتِ تن، چشمهایش می درخشید
و به هر چیز که می نگریست
آن را مجذوب خود می کرد.
ایستادم و به این همه زیبایی رکوع کردم.
اگر راز و نیاز من آن شب پذیرفته می شد
جز این سفره ی گسترده ی شادکامی
چه آرزویی در دل داشتم؟
پس بی اختیار سر به دامانش گذاشتم
و در رویای بهشتی خود به خواب رفتم.
ناگهان شمشیرِ برهنه
جان گرفت.
مجاهدی چست و چالاک
آن را در رقصی بی وقفه به اطراف می چرخاند
و از کناره ی لباده ی بلندش
لشگری از مومنین به هوا می خاست.
زمزمه ی آرام بخشِ سماور
به فریادهای مهیبِ غزوات می گرایید،
چایِ خوشرنگ به خون
و دانه های پُر شهوتِ خرما
به دلِ زنده ی آدمی.
در این غوغای بزرگ، پدر را شناختم
که این بار ندا می داد:
"قاتلوا فی سبیل الله
قاتلوا فی سبیل الله!"
بر خود لرزیدم
و خوابم نیمه کاره ماند.
پدر پشت به مخده ی مخملی
خفته می نمود.
دانه ای خرما برداشتم
و او را در کابوسش
تنها گذاشتم.
مجاهدی چست و چالاک
آن را در رقصی بی وقفه به اطراف می چرخاند
و از کناره ی لباده ی بلندش
لشگری از مومنین به هوا می خاست.
زمزمه ی آرام بخشِ سماور
به فریادهای مهیبِ غزوات می گرایید،
چایِ خوشرنگ به خون
و دانه های پُر شهوتِ خرما
به دلِ زنده ی آدمی.
در این غوغای بزرگ، پدر را شناختم
که این بار ندا می داد:
"قاتلوا فی سبیل الله
قاتلوا فی سبیل الله!"
بر خود لرزیدم
و خوابم نیمه کاره ماند.
پدر پشت به مخده ی مخملی
خفته می نمود.
دانه ای خرما برداشتم
و او را در کابوسش
تنها گذاشتم.
در این حوضخانه
شمشیری آویزان است
که پدر آن را یادگار دوره ی باستان می داند.
که پدر آن را یادگار دوره ی باستان می داند.
مجید نفیسی
۴ ژانویه ۱۹۸۷
۴ ژانویه ۱۹۸۷
Sword at the Ablution
Pool
In Solidarity with People of Paris and Beirut
There is a sword in
this house
Which Father says is a relic
From ancient times.
I saw it at the sanctuary of the ablution pool
And thought that it was a harmless emblem
On the rich green banner of Allah.
One evening when
breaking the fast
We went downstairs to the ablution room.
It was a holy Night of Power [1].
The little fountain was whispering to itself.
Father washed himself at the pool
stood toward the House of God
And pressed his forehead to the prayer seal.
I stood before the boiling samovar
And the dining cloth which displayed
The plate of fried walnuts and dates,
And the dish of basil and mint with bread.
A godly vapor was rising
From the cup of hot sugar water
Ready to pass through his parched lips,
And a hymn of brotherhood could be heard
As he was chanting verses
From his prayer book.
His eyes were shining from abstention
And everything he looked at
He would mesmerize.
I surrendered myself to all this beauty.
If my prayers were heard that night
What more could I have desired
Than this open cloth of happiness?
Then, against my will
I laid my head on his lap
And went to sleep with a heavenly dream.
Suddenly, the naked sword came to life
A holy warrior fast and clever
Whirled it around
In an unending dance
And from the edge of his long robe
An army of the faithful rose up.
The soothing murmur of the samovar
Turned into fearful cries of holy raids;
The rich colored tea, to blood;
And the lustful pieces of date,
To the people's living hearts.
In this great clamor
I recognized Father's voice
Shouting at this time:
“Fight in the name of Allah!
Fight in the name of Allah!”
I trembled
And my dream was over.
Leaning against the velvet cushion
Father seemed to be asleep.
I took a date and left him alone
In his nightmare.
At this ablution pool
There hangs a sword.
Father says it is a relic
From ancient times.
Majid Naficy
January 4, 1987
[1] A night or nights
in the fasting month of Ramadan in which prayers are heard.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر