بخت اگر..../ شعر / پرتو نوری علا

بستم، بستم

بختِ دختر شاه پریان؛

تا بخت ات باز کنم 
بازپس دِه، عشق دزدیده ام را!

بخت اگر...

بستم، بستم

بختِ دختر شاه پریان؛
تا بخت‎ات باز کنم

بازپس دِه، عشق دزدیده‎ام را! 

بر هر تارِ اَلوان

گِره‎ای نشاندم

       به نیّتِ باز شدن

با تنم، همان قدر عاشق

که نبضِ بهار.

سرخ وُ سیاه وُ سرگردان، تارها،

هر گره، باز ناشدنی

با تیزیِ بُرّاده‎ی اشک، حتی.

زود، رنگِ فصل

به تاریکی نشست 

چه زود به تاریکی نشستم؛                                     

با تنم، همان قدر ناچار                                                  

که پائیزِ برگ‎ریزِ سوگوار.
                                                         

آی... بخت اگر بستن‎ی بود                                             

تارها را بی‎رنگِ بی‎رنگ، 
      رها می‎کردم، 

               بی ‎تاب، بی‎گِره                                                  

از گرگ و میشِ روز، تا هنوز

عشق، بندیِ هیچ عاشق نباشد.

پرتو نوری علا

2015/11/11